Muzyka orientalna.

[Gość nosferartur]

Pojawiały się już na forum tematy skierowane „ na wschód”, np. o ud, ale najczęściej zaczynały się i kończyły udziałem dwóch, trzech arabskich lutnistów w europejskich projektach powiązanych z jazzem. Chociaż to atrakcyjne pozycje, to niestety tematy zamykają się po kilku może kilkunastu propozycjach. Chciałbym by można było tu odnaleźć poczynania, które mieszczą się w ramy terminu „muzyka orientalna”, więc nie tylko arabska, ale i pochodząca z terenów Azji czy chociażby Grecji (która nie miała renesansu i której antycznym wpływom, w dużej mierze zawdzięczamy tą dźwiękową odmienność Orientu). Chciałbym jednak pozostawić ten wątek otwartym na projekty powstałe w Europie pod wpływem kontaktu ze Wschodem i wszelkim stylizacjom. Pewnie dla wielu odmienność orientalnych skal będzie barierą nie do pokonania, ale na pewno nie dla tych, którym nie przeszkadza, że emocje mogą być przekazywane nie od razu czytelnymi dla nas środkami.

 

Na początek dwie propozycje:

Ghalia Benali – „Romeo i Leila”

Czyż nie intrygujący tytuł? Piękna Tunezyjka na stałe mieszkająca w Belgii obficie jednak czerpiąca z dorobku kultury, której wpływy przywiozła z sobą. Ghalia czaruje ciężką, oleistą wonią poetyki języka arabskiego. Muzyka, która wspomaga ją przy wypowiadaniu tych magicznych zaklęć to umiarkowana w swojej ornamentyce, choć ogromnie ekspresyjna dekoracja, tworzona przez najniższe instrumenty strunowe: ud, wiolonczelę i kontrabas. Gratka dla tych, którzy lubią niskie akustyczne brzmienia. Dobrze zrealizowana i wysmakowana pozycja.

Ghalia Benali & Bert Cornelis – „Al Palna”

Życie na skrzyżowaniu dwóch różnych kultur jest bardzo skomplikowane I nie do ogarnięcia pewnie dla wielu z nas. Tym bardziej, z wielkim zdumieniem słucham tej płyty. Benali, już raczej Europejka, wydaje się mocno przywiązana do swoich arabskich korzeni, więzy te jednak jej nie pętają, przynajmniej nie na tyle by nie czerpać z dorobku jeszcze innej, mogłoby się zdawać, odleglejszej strefy wpływów. Płyta otwiera się sitarowym solo i pomimo arabskiej warstwy poetyckiej, woń kadzideł nie ulatnia się tak łatwo.

[totencham]

Sheila Chandra - Indyjska wokalistka czarując swym głosem potrafi wprowadzić słuchacza w swoisty trans. Utwory często oparte na samym głosie (niekoniecznie śpiewie), czasem zabarwione udziałem egzotycznych instrumentów. Polecam albumy "Weaving My Ancestors' Voices" oraz "Roots And Wings".

[Gość nosferartur]

Często odnoszę wrażenie, że do tego by wydarzyło się jakieś wartościowe, multikulturowe fusion, bezwzględnie konieczne jest użycie jakiegoś katalizatora, jeżeli w ogóle nie czynnego pierwiastka w postaci wszystkowiedzących, obdarowanych twórczą inwencją najwyższej próby i najlepiej, trzymających oczywiście joystick w swoich rękach, Europejczyków, czy Amerykanów. Chociaż to kompletna bzdura, to ciężko strząsnąć z siebie ciężar takich wyobrażeń

Ghazal – „The Rain”

Na pewno jedna z najciekawszych pozycji w mojej kolekcji. Płyta ze stajni ECM-u, w całości oparta na improwizacjach. Nie przewidziano tutaj jednak miejsc dla poselstwa Zachodu. Materiał doskonale obywa się bez „Garbarków” i jazzowych ograniczeń z nimi związanych. W nagraniu łączą się improwizacje artystów osadzonych w długowiecznych praktykach wykonawczych perskiej i indyjskiej. Niczym niespętane inwencja i wirtuozeria, wymagające jednak od słuchających zrzucenia przyciężkich, katedralnych skorup.

[Gość nosferartur]

Trio Joubran – „Majaz”; „Randana”; „AsFar”

Allah obdarował braci Joubran (synów znanego palestyńskiego lutnika) ogromnym talentem koloryzatorskim i niemniejszym temperamentem. Ich improwizacje pełne są wewnątrz-muzycznych dynamicznych i barwowych napięć z mocno zaznaczającą się rytmiką. Jeżeli pozwalają słuchaczowi na chwilę odpoczynku, zanurzenie w kontemplacyjną transowość to tylko po to by za chwilę podnieść ciśnienie. Nie jest to już sfera dźwiękowa jedynie dla tych, którzy zdążyli zaprzyjaźnić sie z koronkową dekoracyjnością nierównych podziałów międzytonowych. Myślę, że ich nagrania mogą dać sporo radości szerszej grupie poszukujących. Czy jest to muzyka arabska? Z całą pewnością przez użyte środki, melizmatykę i wzgląd na obszar geograficzny, na którym powstała. Nie trzeba się jednak bardzo wsłuchiwać by odczuć wpływy kultury, która chociaż tam niechciana przenika do rodzimej, wydawać by się mogło, tak hermetycznej. Podobieństwo przychodzące mi właśnie do głowy: Al Di Meola, Paco De Lucia, John McLaughlin-„Friday Night In San Francisco”.

[Gość nosferartur]

http://www.youtube.com/watch?v=67XwW-aw5UQ

[stefek]

Kupiłem kiedyś przypadkowo ich płytę:

od tamtej pory uwielbiam ;)

 

Co do Ghalii.to od tego utworu nie mogę się oderwać od wielu miesięcy

[Gość nosferartur]

Stefek, gratuluję znaleziska (Taksim Trio). Ich płyta to niezły kąsek. Miałem taką cichą nadzieję, że ktoś zamieści tutaj coś ciekawego właśnie z Turcji. W poszukiwaniach bardzo przeszkadzają tony plastiku z ichnim popem zalegające półki.

[Cytrus]

Jeden z moich ulubieńców:

 

Rabih Abou Khalil i dwa spośród wielu jego popełnień:

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Gość nosferartur]

Rabih Abou Khalil, o tak, mam do niego bardzo duży sentyment. Kilkanaście lat temu wprost zamurowało mnie, gdy na półce sklepowej zobaczyłem jego „Arabian Waltz”. Cóż za piękny przedmiot. Okładka biła swoją orginalnością wszystkie inne znajdujące się tam. Zawładnęła mną ciekawość godna Pandory gdy doczytałem się jeszcze uczestnictwa w nagraniu bardzo szanowanego przeze mnie Balanescu Quartet. Zakup był błyskawiczny. Była moją pierwszą płytą o zabarwieniu orientalnym w ogóle. Nie mogłem oprzeć się jej urokowi.

Warto posłuchać Rabiha na żywo. Ktoś, komu się to uda w smutku do domu nie wróci.

[stefek]

Także uwielbiam Rabiha,14 pozycji na mojej półce,trudno byłoby wybrać najlepszą,może te,gdzie gra mój kolejny ulubieniec (Glen Velez)

Ciekawostka:jedną płytę popełnił dla ECMu :),ponad 20 lat temu: "Nafas".

[szybki Gonzo]

Polecam Azam Ali

Cieszę się że taki temat powstał.

[Chicago]

Ravi Shankar & Andre Previn: Concerto for Sitar And Orchestra - London Symphony Orchestra

 

Fantastyczny klimat i blend hinduskiego Orientu z klasyką. Andre Previn prowadzi orkiestrę oraz dodatkowo Terence Emery na bongosach. Znakomita muzyka i znakomita realizacja! Nagranie z 28 stycznia 1971 roku - Royal Festival Hall, Londyn.

 

 

 

Pozdr, M.

[Gość partick]

Lubię Raviego :)

[Gość nosferartur]

 

Muzyka i poezja z krainy „Baśni tysiąca i jednej nocy”, „Faryad” (Płacz) - Masters of Persian Music,

Mohammad Reza Shajarian, Hossein Alizadeh, Kayhan Kalhor, Homayoun Shajarian.

 

Perska poezja długo była nierozerwalnie powiązana z muzyką. Wynika to z ogromnej tradycji i kultury poetyckiej Persów, ich chęci wyrażania się w poezji, bez względu na status społeczny. W średniowieczu silnie wpływała na kultury ościenne np. ormiańską, czy turecką, w których Farsi był językiem literackim. Była kulturalnym wspólnym mianownikiem sąsiadujących ludów islamu. Naturalnym medium do jej przeniesienia w przestrzeń muzyczną była muzyka wokalna, ona to zorganizowała struktury melodyczne i rytmiczne dla występującej głównie jako akompaniament muzyki instrumentalnej. Akompaniującej, ale wcale nie niewolniczo uległej.

Słowik nigdy nie śpiewa dwa razy tak samo.

 

 

Hossein Alizadeh & Djivan Gasparyan – „Endless Vision”, Persian and Armenian Songs.

„Muzyka jest językiem porozumienia pomiędzy narodami Iranu i Armenii. Zwierciadłem, w którym przegląda się każda ich historyczna fraza. Koncert ten dedykowany jest Irańczykom i Ormianom, a w szczególności irańskim Ormianom”

Hossein Alizadeh

 

 

Dżalaluddin Rumi – „Wybór poezji”

Warto kupić, albo chociaż przeczytać o ile jest jakoś dostępna.