Skrzypce

[Jakew]

Są dwie pozycje które uwielbiam, uwielbiam, uwielbiam:

 

JSBach, Konzerte fur Violine, Streicher und Basso continuo - The English Concert, Pinnock, Simon Standage!

JSBach, Sonaty i Partity, Arthur Grumiaux! solo

[broy]

JSBach, Konzerte fur Violine, Streicher und Basso continuo - The English Concert, Pinnock, Simon Standage!

 

 

W uwielbieniu do BWV 1044 (Tripelkonzert) czy raczej BWV 1041-43?

[Jakew]

Z koncertów live - Urabaniak na Starówce, ale jego pierwszy koncert nie to co tu niżej - wtedy kiedy Lenny White nie chciał wyjść na scenę - natchnione wielkie granie wtedy, ogromne wrażenie, jeden z 2 najlepszych koncertów Jazz na Starówce jakie pamiętam.

 

 

 

 

 

 

W uwielbieniu do BWV 1044 (Tripelkonzert) czy raczej BWV 1041-43?

 

 

 

Wszystkie cztery są fantastic imho

[Bednaar]

Skrzypce to dla mnie - miłośnika jazzu - oczywiście przede wszystkim Urbaniak - zwłaszcza jego płyty z lat 70-ych (z naciskiem na Fusion III), Jean-Luc Ponty, Jerry Goodman (Mahavishnu Orchestra), no i ten oryginał Kennedy :)

[Jakew]

A ja miłośnik jazzu używam tylko jednej płyty skrzypcowej i to jest jedna z moich ulubionych oczywiście - Hot Club!, Grapelli z Django. Polecam!

[zn21]

kup płytę Vivaldiego La Stravagantza z Arte Dei Suonatori z Rachel Podger, super nagranie. Zachęcam posłuchania starych skrzypiec na żywo - to dopiero przeżycie.

Też uwielbiam tą płytę Bach ze Standagem i Pinnockiem.

[Chicago]

'Skrzypców' u mnie dostatek; w klasyce i jako jazzowy dodatek ;) Oprócz wymienionych, koniecznie musimy wspomnieć

o Zbigniewie Seifercie - 06/06/1946 - 15/02/1979. Na nowojorskiej i chicagowskiej scenie jazzowej już wiele lat

temu pojawiło się nazwisko Zach Brock, - skrzypek, kompozytor i aranżer. Wiele znakomitych projektów pod własnym

nazwiskiem i jako 'band member'. Na koncie występy m.in z David'em Douglas'em, Stanley'em Clarke, Grażyną Auguścik,

Frank'iem Vignola...a także z Eastern Blok - chicagowską formacją - słynącą z połączenia klasyki i jazzu z folkowymi tradycjami

Macedonii, Bułgarii i Serbii - klezmerskimi tradycjami Wschodniej Europy. Zafascynowany twórczością

Zbigniewa Seiferta, pojechał do Polski, i idąc tropem polskiego Artysty przygotował materiał na dokumentalny film

o naszym wybitnym skrzypku -

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą ) Warty przypomnienia jest również znakomicie

zrealizowany koncert Grażyny Auguścik w Green Mill z 2006 roku, którego owocem jest płyta "Live Sounds Live" i na

którym to, Zach Brock grał 'pierwsze skrzypce'. Pozwolę sobie jeszcze dodać parę tytułów, w których skrzypce i swing

scalają się w jeden organizm i słucha się tej muzyki z wielką przyjemnością. Pierwsza z nich to "Tribute To Stephane

Grappelli" i Didier Lockwood, Bireli Lagrene, Niels Henning Orsted Pedersen - znakomity klimat i magiczny nastrój

połączony z nieziemskimi umiejętnościami technicznymi - knock-out! Druga płytka to "Djangophonie" Florina Niculescu -

rumuńskiego skrzypka z międzynarodową obsadą - płytą wydaną przez label 'Le Chant du Monde' będącą w dystrybucji

Harmonia Mundi. Zarówno pierwsza jak i druga pozycja to oczywiście nieśmiertelne klimaty Stefana i Django, w nowych,

realizacyjnie wybitnych nagraniach.

 

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

 

Pozdr, M.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[samotulinus]

W romantycznych koncertach skrzypcowych (Wieniawski, Mendelssohn, Czajkowski, Sibelius, Głazunow) bije wszystkich na głowę Gil Shaham :)

[Chicago]

W romantycznych koncertach skrzypcowych (Wieniawski, Mendelssohn, Czajkowski, Sibelius, Głazunow) bije wszystkich na głowę Gil Shaham :)

 

Miałem okazję obejrzeć i wysłuchać jego 'live performance' w chicagowskiej filharmonii. Znakomite przedstawienie

i wspaniała atmosfera. Gorąco polecam płytkę "Gil Shaham - Sejong Soloists" oraz "Sarasate" i może jeszcze "4 Seasons"

Absolutna bomba !!!

 

[soso]

Jestem fanem koncertu skrzypcowego Sibeliusa i mam go w kilku wykonaniach. Nastroje niesamowite! Władca pierścieni wysiada!

 

 

pzdrw

 

såså

[wojciech iwaszczukiewicz]

Dajcie spokój z tym romantycznym pitoleniem!Arvo Part i jego Tabula Rasa to jest to!Zwłaszcza w wykonaniu Gidona Kremera i Tatjany Grindenko na płycie ECM.

[CATV]

Był już kiedyś świetny wątek o arcymistrzach skrzypiec, bardzo ciekawy, polecam wielce ucząca lektura:

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

Dajcie spokój z tym romantycznym pitoleniem!Arvo Part i jego Tabula Rasa to jest to!Zwłaszcza w wykonaniu Gidona Kremera i Tatjany Grindenko na płycie ECM.

Gidon Kremer i Franz Schubert to jest to!

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[samotulinus]

Grę Shahama pokochałem od wczesnej płyty z koncertami Wieniawskiego z 1991 roku (debiut w Deutsche Grammophon; solista miał wtedy niespełna 20 lat). Bajeczna technika połączona z niezwykłą dojrzałością i muzykalnością. Kiedy słucham np. nagrań koncertów Czajkowskiego, Mendelssohna czy Brahmsa w wykonaniu Heifetza, słyszę głównie Heifetza (niezależnie od repertuaru). Kiedy słucham natomiast nagrań Shahama mam wrażenie, że ta wirtuozeria służy czemuś więcej niźli tylko indywidualnemu popisowi sprawności technicznej. Chyba żaden ze skrzypków w historii nie osiągnął takiego niezwykłego balansu techniki i muzykalności. Brzmienie jego skrzypiec poraża głębią i bogactwem alikwotów, nigdy nie przesterowane, nasączone optymalną wibracją. W porównaniu z jego nagraniami romantycznego kanonu literatury skrzypcowej blednie cała „szkoła żydowska” (Stern, Perlmann, Heifetz, Menuhin…) i „żydowsko-rosyjska” (Ojstrach, Kogan, Pikajzen…). Mogę w ciemno polecić wszystkie jego wcześniejsze nagrania dla DG (z Bartókiem, Prokofiewem i Messiaenem włącznie). No, może poza Vivaldim ;) Od kiedy usłyszałem Giuliano Carmignolę z Wenecką Orkiestrą Barokową nie jestem już w stanie strawić "postromantycznych" interpretacji ;)

 

Moim niespełnionym dotąd melomańskim marzeniem jest usłyszeć jego interpretacje koncertów Karłowicza, Szymanowskiego, Szostakowicza, Chaczaturiana i Panufnika.

 

Przy okazji takiego tematu warto także wspomnieć o zjawiskowych interpretacjach Anne Sophie Mutter koncertów Bartóka i Berga. Gorąco polecam ten trzypłytowy boksik:

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[wojciech iwaszczukiewicz]

samotulinus

 

Dwie uwagi.Shaham też jest żydowskiego pochodzenia.Po drugie idziesz trochę pod prąd dominującym obecnie ocenom w których generalnie wyżej stawia się tzw. starych mistrzów niż młodych.Ale to ciekawe!

[marco1972]

Jak zwykle moja ocena w porównaniu Shahama z np Heifetzem jest całkowicie odwrotna niż to co napisał Samotulinus.

[samotulinus]

... idziesz trochę pod prąd dominującym obecnie ocenom...

Dzięki za komplement :)

Wystarczy posłuchać koncertów Wieniawskiego, Sibeliusa czy Głazunowa, aby pozbyć się wątpliwości co do absolutnej dominacji w repertuarze romantycznym niejakiego Gila Shahama :-) Rzadko kiedy jestem pewien takich kategorycznych sądów ;)

[marco1972]

Dajcie spokój z tym romantycznym pitoleniem

 

Oczywiście Twoim zdaniem,bo moje jest takie ,że wszystko co nie romantyczne to jest właśnie pitolenie.

[Piotr]

A ja się zgadzam z Samotulinusem tyle że do neutralnych i skupionych na muzyce a nie sobie wykonawców zaliczyłbym także Natana Misteina. Z nowych do Shahama doliczyłbym również Chiarę Banchini i Davida Zehetmair. Jakoś nie trawię natomiast Vengerova, Hilary Hahn i innych "miszczów". Ja wiem że są świetni ale dla mnie za mało tam muzyki poprzez dźwięk.

Swoją drogą jest świetne nagranie koncertu Beethovena - Stern z Filharmonią Narodową i Rowickim, ładnie im wyszło. Nawet nie za dużo Rowickiego i Sterna, jakoś się pohamowali :D

[wojciech iwaszczukiewicz]

marco1972

 

Oczywiście!

[Gregori]

Bardzo lubię skrzypce, szczegolnie koncerty Brahmsa, Mendelssohna, Sibelusa itp Tyle ich jest, ze ciezko wszystkie wymienic. Najbardziej lubie Heifetza i Anne Sophie Mutter, Shaham tez jest dobry, do tego fajny z niego czlowiek co mozna zobaczyc w Arcydzielach Muzyki Klasycznej o koncercie Brahmsa. Kiedys sluchalem skrzypkow jazzowych, ale od kiedy zainteresowalem sie klasyka to uwazam, ze to zupelnie inna liga. Jazzmeni cos tam sobie pitola, ale jakby musieli zagrac I koncert Wieniawskiego czy np Hora Staccato to wyszlyby ich braki. Zeby byc wirtuozem skrzypiec trzeba sie katowac cwiczeniem od wczesnego dziecinstwa. Vanessa Mea nie wytrzymala i poszla w komercje, kase zarobila wielka, ale jej muzyka ma wartosc produkcji rozrywkowych pana Malickiego.

 

Jest wiecej takich pseudo-wirtuozow, np ta pani

 

 

Jesli ktos nie zna prawdziwych mistrzow skrzypiec, to moze ulec wrazeniu ze to jest fajne i wirtuozowskie. Wystarczy poczytac komentarze, na skrzypcach latwo zagrac pod publiczke. Do tego mozna zrobic mine, jakby sie przezywalo orgazm i ludzie szaleja.

[marcinburz]

Mój osobisty Top:

 

David Oistrakh

 

Sigiswald Kuijken

 

Christoph Poppen

 

pozdrawiam

[Chicago]

Z polskich, współczesnych jazzowych klimatów na uwagę zasługuje Adam Bałdych - najnowszej generacji skrzypek

działający obecnie na nowojorskiej scenie jazzowej. Również i jego miałem okazje obejrzeć i wysłuchać podczas

ostatniego występu Grażyny Auguścik w Green Mill - 16/04/2011.

 

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

1. Welcome Pill (A. Bałdych)

2. The Room of Fear (A. Bałdych)

3. Party Place (A. Bałdych)

4. Princess Ballet Room (A. Bałdych)

5. Devils Kitchen (A. Gondek)

6. Breaking Point (A. Bałdych/Paweł Tomaszewski) dedykowana K. Furmanowi

7. The Room of Imagination (A. Bałdych)

8. The Game of Destiny (A. Bałdych)

 

Adam Bałdych - skrzypce elektryczne i akustyczne, vioara cu goarna; Josh Lawrence - trąbka, Paweł Tomaszewski - fortepian, instr. klaw.; Andrzej Gondek - gitara, Jakub Cywiński - kontrabas, Piotr Żaczek - bas, Adam Sak - gitara (3, 8)

 

Muzyka zaaranżowana i wyprodukowana przez Adama Bałdycha.

Nagrano w RecPublica Studios, w dn. 6 - 7 czerwca 2010.

www.adambaldych.com

 

 

 

Adam Bałdych od pewnego czasu mieszka w Nowym Jorku. Wiadomo, że to miejsce, na które zwrócone są oczy całego świata. Nic zatem dziwnego, że nowy album młodego skrzypka od razu został zauważony w liczących się anglojęzycznych mediach. Napisali o nim m.in. allaboutjazz.com, „JazzTimes”, JazzCorner.com, polish-jazz.com i inni. Przeczytałem te artykuły uważnie, ale odnoszę wrażenie, że kompetentni skądinąd krytycy nie poradzili sobie z muzyką Bałdycha.

 

Bo też i nie jest to prosta sprawa. „Magical Theatre” to tygiel wielu elementów, słusznie Walter Johns z „JazzTimes” podkreśla, że Adam nosi przezwisko „Evil” w kontekście swojej muzyki. Dotyczy to nie tylko iście diabolicznego brzmienia, jakie momentami muzyk osiąga za pomocą elektronicznego przetworzenia dźwięku skrzypiec. Na mnie znacznie większe wrażenie wywołuje absolutny brak jakichkolwiek ograniczeń i konwenansów w łączeniu gatunków, brzmień, stylów.

 

Oczywiste jest, że Bałdych wyrósł ze świata muzyki klasycznej, ale to już dziecko współczesnej globalnej wioski. Na „Magical Theatre” mamy i elementy klasycznego fusion – tego spod znaku Mahavishnu Orchestra czy późnego Return To Forever (czyżby zbieżność tytułów z jedną ze sztandarowych płyt fusion – „Magic Theater” Barry’ego Milesa była przypadkowa?), znajdziemy także folkowe stylizacje, nie zabraknie też fragmentów budzących skojarzenia z hard rockiem czy rockiem progresywnym lat 70. Jeśli ktoś poszukuje śladów muzyki klasycznej – z pewnością również je znajdzie.

 

Mamy jednak XXI wiek i to wyraźnie na tej płycie słychać. Produkcja, brzmienia, sposoby łączenia poszczególnych elementów nie pozostawiają wątpliwości, że to dzieło przedstawiciela „pokolenia iPoda”.

 

„Magical Theatre” to fascynująca przechadzka między półkami muzycznego supermarketu, czasem obrazoburcza, innym razem zadziwiająca odwagą w przełamywaniu barier. Nie byłaby taka, gdyby nie doborowy zestaw muzyków realizujących wizje lidera – rozgadanej, rockowo drapieżnej gitary Andrzeja Gondka, stylowych keyboardów Pawła Tomaszewskiego balansujących między tradycją i nowoczesnością, delikatnej trąbki Josha Lawrence’a, czy oryginalnego brzmienia basu Piotra Żaczka.

 

 

Autor recenzji: Marek Romański - Jazz Forum

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Chicago]

Skrzypce to naprawdę fajny temat! Oprócz doznań muzycznych, których dostarcza nam słuchanie super świetnych płyt ;)

i oczywiście 'live performance' w wykonaniu zacnych solistów, w różnych konfiguracjach (i w różnych magicznych miejscach) - to instrument ten... oferuje nam również niesamowitą ilość wrażeń - wywołanych swoją historią i 'karierą', wykonaniem i brzmieniem oraz ... całym swoim 'życiem'... Niesamowite! ... 'Soul of the Violin'... .

 

Znam historię artystki, która 'ogrywała' instrument przed koncertem z chicagowską filharmonią, i niestety pobiegła

do telefonu ze skrzypcami...oczywiście dobiegła, ale się wyp.......ła. Ze 'Stradi' była masakra, a solistka nic sobie

nie zrobiła - to druga masakra ;) - instrument kosztował ok. miliona us dol, ale był ubezpieczony na dwa ;) Taka tam historia ;), Potraktujcie jako ciekawostkę.

 

Pozdr, M.

 

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

> The Jakew

 

Dobry pomysł ze skrzypcami...

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[radekb]

A ja się zgadzam z Samotulinusem tyle że do neutralnych i skupionych na muzyce a nie sobie wykonawców zaliczyłbym także Natana Misteina. Z nowych do Shahama doliczyłbym również Chiarę Banchini i Davida Zehetmair.

 

Zehetmair ma chyba na imię Thomas?

[il Dottore]

kup płytę Vivaldiego La Stravagantza z Arte Dei Suonatori z Rachel Podger, super nagranie. Zachęcam posłuchania starych skrzypiec na żywo - to dopiero przeżycie.

/.../

 

Mam ten album - faktycznie brzmi czadowo! No i muzyka też doskonała.

[broy]

MarkN

 

My tutaj w naszym country mamy przesyt Bałdycha, proszę nie męcz już nas z Bałdychem!

[bans]

Zejdźmy na chwilę z wyżyn sztuki, tak z zupełnie innej bajki:

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

Uwielbiam solówkę kończącą ten utwór, dla mnie kompletne szaleństwo :)

 

Gra ten pan:

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Chicago]

My tutaj w naszym country mamy przesyt Bałdycha, proszę nie męcz już nas z Bałdychem!

 

 

OK. 10/4

[colcolcol]

Jest wiele ciekawych kompozycji, ale wymagających od skrzypka wirtuozerii aby można było "zapaść się" w muzykę. Jednym z nich jest utwór Sarasate: Zigeunerweisen zawierający latające spiccato, podskoki smyczka, staccato, flażolety i wiele innych. Końcowa część (tej niby jednoczęściowej) kompozycji: Allegro molto vivace potrafi być:

dla mnie kompletne szaleństwo :)

Właśnie, kompletnym szaleństwem np na płycie Joshua Bell`a. Romantyzm, dynamika i nieprawdopodobne zmiany barwy Stradivariusa, nieosiągalne dla żadnych "wydmuszek komputerowych" nawet w 8D, mogą być kwintesencją muzyki.

[Jakew]

Słowo o brzmieniu skrzypiec, p. James Leonard pisze -

 

A long time ago, back in the 1970s, period instrument performances mostly sounded sweet and low down. Part of the reason for this was the catgut strings and the lower tuning, and part of the reason was that players seemed to prefer a mellower and rounder tone. But time passed and period instrument performances became more and more strident until they became nearly painful to listen to by the late '80s. Violinist Rachel Podger has recaptured the mellow sounds of yesterday by producing a warm and almost human sound with her 1739 Persarinius instrument.