Kenny Chesney to jeden z ciekawszych reprezentantów młodego pokolenia wykonawców nagrywających w Nashville . Przypatrując się jemu trudno zdefiniować co tak naprawdę spowodowało , że doczekał się statusu megagwiazdy country . Nie dysponuje on przecież rewelacyjnymi warunkami głosowymi , a co do aparycji - nie wypowiadam się ( podobno jest przystojny ) , ale trzeba napisać , że włosy na głowie posiada w szczątkowej postaci . Mam chyba jednak to „coś” co powoduje , ze budzi żywe zainteresowanie ze strony słuchaczy i naprawdę potrafi mądrze kierować swoją karierą .
Omawiana płyta to jego 5 album dla wytwórni BNA Records należącej do koncernu BMG Music . Wielką popularność Kennemu przyniosła piosenka pochodząca z poprzedniej płyty - „How forever feels” , jednak chyba dopiero z wydaniem „No shoes , no shirt , no problems” zyskał on status super gwiazdy .
Płyta odniosła spory sukces w USA , czego najlepszym dowodem jest to , że jej sprzedaż przekroczyła od 2002 r. ( kiedy została wydana ) 4 miliony sztuk . Mimo moich wcześniejszych zastrzeżeń co do wykonawcy , jedna rzecz pozostaje bezdyskusyjna – jest to jeden z kilku najlepszych albumów nagranych w ciągu kilku ostatnich lat Nashville . Piosenki na płytę napisali różni autorzy ( I liga z Nashville ) , a współtwórcą zaledwie jednego jest Chesney . Album składa się on z 12 utworów , w tym jeden to cover B. Springsteena ( „One step back” ) i naprawdę żadnej piosnce nie można zarzucić , że pełni rolę wypełniacza . Są utwory szybkie , dynamiczne , śmiało korzystające z brzmień rockowych - „Young” , „Big Star” oraz „Live those songs” , jak i tradycyjny brzmieniowo „Never gonna feel that way again” . Sporo mamy tutaj utworów spokojnych , jednak na szczęście są one dość zróżnicowane w formie , że nie może być mowy o jakimś znużeniu . To co chyba przesądziło o wielkim sukcesie tej płyty to nie tylko bardzo chwytliwe melodie , lecz również teksty , z których każdy opowiada jakąś historię . Stąd refleksje na temat upływającego czasu („Never gonna feel that way again” ) , żal nad niemożnością naprawienia popełnionych błędów ( fenomenalny „A Lot of Things Diffrent” ) , czy pochwała wartości rodzinnych ( „Good staff” ) . Nie brakuje wspomnień , a to z lat młodzieńczych ( „Young” ) , a to związanych z kłopotami sercowymi ( On the coast...” ) . Nie zapomniałem również o super przeboju – czyli piosence tytułowej . Jeśli tylko ktoś posiada możliwość „ściągnięcia” z sieci clipu do tego utworu – POLECAM . Poprawa nastroju murowana !!! Należy pochwalić dobór piosenek , które nie tylko są bardzo dobre , ale znakomicie dobrane do interpretacji Chesneya . Suma sumarum piosenki te w jego ustach brzmią one wiarygodnie .
Podsumowanie - być fanem country i nie mieć nagrań z tej płyty ? Niedopatrzenie i karygodne zaniedbanie .
Oczywiście na płycie mamy całą plejadę muzyków studyjnych z Music City , a zatem rzemiosło ( chyba czasami przechodzące w artyzm ) na najwyższym poziomie . Do tej pory miałem mieszane uczucia odnośnie produkcji firmowanych przez duet Norro Wilson – Buddy Cannon ( współproducentem był Chesney ) . Tym razem nie mam i prawie wszystko jest tak jak powinno być . Jeśli już bym miał się na siłę przyczepić , to do identycznego sposób nagrania dźwięku perkusji w utworach dynamicznych - „Young” , „Big Star” oraz „Live those songs” i w ogólne zbliżonemu aranżacji . Można odnieść wrażenie , że utwory nagrywano jeden , po drugim i nie pokombinowano trochę z dźwiękiem min. bębnów . Brzmią one trochę jakby zostały nagrane „na setkę” . Chociaż dla kogoś innego może to być akurat zaleta .
.png.2fedbaeed142d9ffa7ad27f243687120.png){kind=logo}
