Dali - 104

Dali 104 użytkowałem przez okres jednego roku. Grały najpierw z elektroniką Technicsa, potem Marantza.

Mam bardzo dobre wspomnienia dotyczące tych głośników. Przede wszystkim bardzo dobrze sprawiały się na muzyce rockowej i takiej, w której ważną rolę odgrywała dynamika brzmienia. Świeże, szybkie i dynamiczne brzmienie, czytelny środek, mocno zaznaczona góra, dynamiczny - choć niezbyt nisko sięgający bas - nadawały tempa utworom.

Gorzej wypadały utwory kameralne, gdzie nieco dotkliwa była chropowatość górnych rejestrów i brak delikatnych niuansów na samym skraju pasma. Niekiedy dokuczł mi rezonans (chyba obudowy i/lub bass - refleksu) ulokowany na górnym basie i dolnej średnicy.

Biorąc jednak pod uwagę cenę tych zestawów i ich uniwersalność brzmieniową należy je uznać za konstrukcje niemal wybitne!

Słuchanie ich po kolumnach POLARIS 200 Diory, było niczym deszcz dla spragnionych ust i powiew rześkiego wiatru.

Moje drugie, albo i trzecie kolumny z koleii. Nigdy nie miałem nowej pary DALi 104, ale od czegóź jest second-hand? Gdy kupiłem je za jakąś śmieszną cenę w drugiej połowie lat 90' zdziwiłem się mocno brzmieniem, na plus oczywiście... Potem je odspzredałem i jeszcze raz odkupiłem w latach 2000'...

Co ciekawe, wróciłem do 104'rek po przygodach z Paradigmami, Eltaxami Liberty 3+ i uwaga, nowymi Dali 5005. Co tu ukrywać - 104 grają lepiej niż 5005, nie mają tak zamulonej góry i średnicy, mikrodynamika także lepsza. Grają przyjemniej niż wiele współczesnych konstrukcji także dlatego, że firma nie zaoszczędziła wtedy na wysokotonowcu i górę mają z lekka ocieploną i posłodzoną. Jest jej sporo, ale w odróźnieniu od masy innych kolumn góra 104'rek nie razi i krew się uszami nie puszcza. Bas jest nieco miękki, ale głęboki, słuchając Watersa, Pain Of Salvation, Ozric Tentacles czy wyczynów B. Laswell'a nie miałem wrażenia, że jest to tylko wyższy bas. zdecydowanie czuć go ciałem i żołądkiem.

Z uwagi na wysokoą skuteczność konstrukcję tę bardzo łatwo wysterować i radzą sobie z nią świetnie nawet zupełnie budżetowe wzmaki 2x25w.

Sporo osób tunninguje te kolomny, są dość wdzięczne i za wymianę kabelków inside odpłacają się jeszcze lepszym dźwiękiem. Warto w nich zastosować kolce i cokół, co nieco utwardza oryginalnie dość miękki bas.

Aha, u mnie po wielu próbach najładniej zagrały okablowane w środku kabelkiem Van den Hul Royal Jade i z takim samym modelem w połaczeniu ze wzmakiem. Co ciekawe, podłaczenie elementu z wyższej półki niż same kolumny nie powoduje katastrofy. Zamiast obnażenia wad tanich jednak głośników mamy jeszcze lepszy dźwięk! Róźnica po dołoźeniu dobrego źródła (w tej chwili gra z nimi Sony XA3ES) jest zdecydowanie słyszalna - bas sięga zdecydowanie głębiej, wokale są jeszcze bardziej 'żywe', poprawia się dynamika...

Jednym słowem - Dali 104 spokojnie bronią się także i dziś, w cenie do 2000 tyś zł niewiele znajduję tak naturalnie, dynamicznie ale i plastycznie brzmiących konstrukcji.

Były to pierwsze "poważne" kolumny .Zakupione w '94 roku i z bólem

serca sprzedane. Konstrukcja była stojąca 2 1/2 drożna o ile mnie pamięć nie myli, w systemie d'Appolito. Obudowa w sztucznej czarnej okleinie po bokach.Przód był wyłożony miękkim materiałem przypominającym welur. Bas reflex dmuchał do tyłu.

Nieodłączną cechą, a raczej ich stylem było to, iż zawsze niezależnie od jakości podłączonego wzmacniacza, grały bardzo przyzwoitym dźwiękiem. Posiadały taki swój charaketr. Niezależnie czy podłączyliśmy taniego Technicsa, czy Pioneera A-400X , czy Electrocompanieta ECI2 ( z takimi wzmacniaczami grały ) , dźwięk był zawsze na przyzwoitym poziomie.

To co wyróżniało Dali 104 była dynamika , potrafiły szybko grzmotnąć

wraz z narastającymi dźwiękami.

Góra była dźwięczna , nie sypała nadmiernie piaskiem , nieźle separowała różne przeszkadzajki.Krótko mówiąc nie kłuła w uszy, ze spokojem można było jej słuchać długi okres czasu.

Bas : miękki ,dlatego bardzo miły w odsłuchach. Nie penetrował głębin. Grał środkiem i wyższym podzakresem. Do konturowych nie należał,

ale dośc przyzwoicie kontrolowany.

Wadą tych kolumn dla mnie ,było granie dużym dźwiękiem . Głębia też nie epatowała . Za to pierwszy plan, dobrze rozseparowany i poukładany.Dźwięki wychodziły na zewnętrz kolumn bez problemu (lubiana i zarazem wyklęta ,przez niektórych płyta Watersa ATD ).

W tamtym czasie , nie było dużego wyboru kolumn w takim przedziale cenowym z tak przyzwiotym dźwiękiem, dlatego je zakupiłem.